هیأت وزیران در جلسه مورخ 19 /3 /1378 بنا به پیشنهاد شماره 132 – 21 مورخ 20 /1 /1375 سازمان حفاظت محیط زیست و به استناد ماده (27) قانون نحوه جلوگیری از آلودگی هوا – مصوب 1374 – آیین نامه اجرایی نحوه جلوگیری از آلودگی صوتی را به شرح زیر تصویب نمود:
آیین نامه اجرایی نحوه جلوگیری از آلودگی صوتی و پرتوها
مصوب 1378,03,19با اصلاحات و الحاقات بعدی
1 – صدا یا صوت عبارت است از امواج طولی که از ارتعاش سریع اجسام و مواد اعم از جامد، مایع و گاز تولید می شود.
2 – آلودگی صوتی عبارت است از پخش و انتشار هرگونه صوت و صدا و ارتعاش مربوط بیش از حد مجاز و مقرر در فضای باز ( غیر سرپوشیده ) .
3 – حد مجاز آلودگی صوتی که استاندارد آلودگی صوتی هم نامیده می شود، عبارت است از میزان و مشخصات ویژه ای که با توجه به اصول حفاظت محیط زیست و بر مبنای واحد اندازه گیری صدا برای منابع مولد آلودگی صوتی و فضای مورد انتشار و محیط های مختلف تعیین می شود.
4 – واحد اندازه گیری صدا یا صوت «دسی بل» می باشد.
5 – عامل آلودگی صوتی که به اختصار عامل آلودگی نیز نامیده می شود، عبارت است از هرشخص حقیقی که اداره یا تصدی منابع ثابت و هدایت منابع سیار مولد آلودگی صوتی را خواه برای خود، یا به نمایندگی ازطرف شخص یا اشخاص حقیقی دیگر برعهده داشته و یا شخصاً به طرق مختلف عامل ایجاد آلودگی است .
6 – منابع و کانونهای آلودگی صوتی که به اختصار منابع آلوده کننده نامیده می شود، عبارتند از:
الف – نیروگاهها و پالایشگاهها
ب – کارخانه ها و کارگاهها
ج – وسایل نقلیه موتوری اعم از هوایی ، دریایی ، زمینی و زیرزمینی
د – فرودگاهها، پایانه های حمل و نقل و توقفگاههای دایمی وسایل نقلیه موتوری
هـ – تعمیرگاههای وسایل نقلیه موتوری و آن دسته از واحدهای صنفی که فعالیت آنها با آلودگی صوتی ملازمه دارد.
و – میادین تیر و محلهای تمرین نظامی .
ز – سایر منابع مانند ژنراتورها و موتورهای تولید برق ، استقرار بلندگوها در اماکن عمومی و محوطه های غیرسرپوشیده ، مباشرت به هر عمل یا ترک عمل که ایجاد آلودگی صوتی نماید.
7 – منظور از سازمان ، سازمان حفاظت محیط زیست و مقصود از قانون ، قانون نحوه جلوگیری از آلودگی هوا – مصوب 3/2/1374 – می باشد.
8– پرتو: پرتوهای یون ساز و غیریون ساز
9– پرتوهای یون ساز: از دیدگاه حفاظت در برابر اشعه پرتوهایی که بتوانند در مواد بیولوژیکی یون سازی نمایند.
10– پرتوهای غیریون ساز: از دیدگاه حفاظت در برابر اشعه پرتوهایی که نتوانند در مواد بیولوژیکی یون سازی نمایند.
11– امواج رادیویی: امواج الکترومغناطیسی در بازه فرکانسی (300 ) کیلوهرتز تا (300) گیگاهرتز
12– آنتن: وسیله ای که برای ارسال و یا دریافت امواج رادیویی در باندهای مختلف فرکانسی با کاربری های مختلف از قبیل داده، صدا و تصویر به اشکال مختلف نصب می شود.
13– دکل آنتن: انواع سازه های فلزی و غیرفلزی که به صورت مهاری یا غیرمهاری (خود ایستا) نصب شده و انواع آنتن و متعلقات آن بر روی آنها نصب می شود.
14– ایستگاه ارتباط رادیویی: هرگونه تجهیزات شامل گیرنده و یا فرستنده رادیویی به همراه متعلقات جانبی آنها در هر شکلی
ماده 2 – مبادرت به هرگونه اقدامی که موجبات آلودگی صوتی را فراهم نماید ممنوع می باشد.
حد مجاز یا استاندارد آلودگی صوتی توسط سازمان حفاظت محیط زیست با همکاری دستگاههای ذی ربط تهیه و به تصویب شورای عالی محیط زیست می رسد.
ماده 3 – سازمان ضمن شناسایی منابع و کانونهای آلودگی موضوع بند (6) ماده (1) این آیین نامه و تعیین میزان آلودگی آنها براساس استانداردهای موضوع ماده (2) مراتب را به عامل یا عاملین منابع مذکور اعلام نموده و مهلت مناسبی را برای رفع آلودگی تعیین می کند. عاملین منابع صوتی مذکور مکلفند در مهلت مناسب تعیین شده حسب مورد نسبت به رفع آلودگی صوتی اقدام نمایند.
تبصره – روشهای سنجش میزان آلودگی صوتی و شرایط ارایه نتایج مربوط توسط سازمان تعیین و بنا به مورد به عاملین اعلام خواهد شد.
ماده 4 – در صورتی که عاملین آلودگی در کارخانجات و کارگاهها در پایان مهلت مقرر نسبت به رفع آلودگی صوتی اقدام ننمایند از فعالیت اینگونه منابع به ترتیب مقرر در ماده (16) قانون ممانعت به عمل خواهد آمد.
ماده 5 – سازمان مجاز است در اجرای وظایف قانونی خود و اطمینان از رعایت مفاد قانون و این آیین نامه هر زمان که لازم بداند هر یک از منابع آلوده کننده را بازرسی نماید.
تبصره – با عاملین و یا هر شخص دیگری که به طور مستقیم یا غیرمستقیم از انجام بازرسی و یا تعیین میزان آلودگی صوتی جلوگیری نموده و یا از ارایه آمار و اطلاعات مورد نیاز سازمان خودداری نماید طبق ماده (30) قانون رفتار خواهد شد.
ماده 6 – مراکز معاینه و آزمایش وسایل نقلیه موتوری موضوع ماده (5) قانون موظفند انواع وسایل نقلیه موتوری مورد بازدید را از جهت استانداردها و حد مجاز آلودگی صوتی نیز تحت آزمایش و معاینه قراردهند.
ماده 7 – به کار انداختن و تردد هر گونه وسیله نقلیه موتوری مولد آلودگی صوتی ممنوع می باشد. نیروی انتظامی از تردد هر نوع وسیله نقلیه موتوری فاقد گواهینامه موضوع ماده (6) ممانعت به عمل آورده و عاملین یا رانندگان اینگونه وسایل نقلیه را به مجازاتهای مقرر در ماده (32) قانون محکوم خواهند نمود.
ماده 8 – تولیدکنندگان ، سازندگان و واردکنندگان وسایل نقلیه موتوری موظفند هنگام ساختن و تولید یا وارد کردن وسایل نقلیه موتوری و قطعات آنها ( انباره اگزوز – لاستیک – بوق – لنت ترمز – انواع یاتاقان و بلبرینگ ) استانداردها و حد مجاز آلودگی صوتی حاصل از اینگونه منابع را که توسط سازمان در اختیار آنان قرارخواهد گرفت ، رعایت نمایند.
ماده 9 – کلیه هواپیماهایی که در ایران ثبت می شوند و یا در آسمان ایران به پرواز در می آیند یا در فرودگاههای آن تردد می نمایند، ملزم به رعایت ضوابط و استانداردهای سازمان هوانوردی بین المللی (1974 ICAO) می باشند.
تبصره 1 – نظارت بر اجرای این ماده بر عهده سازمان هواپیمایی کشوری است .
تبصره 2 – رسیدگی به شکایتهای واصله به سازمان محیط زیست از طریق سازمان هواپیمایی انجام خواهد شد.
ماده 10 – احداث و توسعه و تغییر محل فرودگاهها، پایانه های حمل و نقل و توقفگاههای دایمی وسایل نقلیه موتوری سنگین موکول به انجام ارزیابی زیست محیطی بر اساس الگوی مصوب شورای عالی محیط زیست و تایید سازمان حفاظت محیط زیست برای استقرار در محل مناسب از جهت رعایت حد مجاز آلودگی صوتی می باشد.
تبصره – انجام ارزیابی زیست محیطی در فرودگاهها، با همکاری سازمان هواپیمایی کشوری انجام خواهد شد.
ماده 11 – استقرار و فعالیت تعمیرگاههای وسایل نقلیه موتوری و واحدهای صنفی آلوده کننده موضوع بند «هـ » ردیف (6) ماده (1) این آیین نامه موکول به رعایت حد مجاز آلودگی صوتی می باشد. عاملین اینگونه منابع آلوده کننده موظفند حد مجاز آلودگی صوتی مربوط را رعایت نمایند در غیر این صورت به مجازاتهای مقرر در ماده 32 قانون محکوم خواهند شد.
ماده 12 – درصورتی که رفع آلودگی صوتی ناشی از فعالیت منابع آلوده کننده موضوع ماده ( 12 ) این آیین نامه که در داخل محدوده شهرها و نقاط مسکونی استقرار دارند به طرق دیگری جز انتقال آنها به محلهای مناسب امکانپذیر نباشد، طرح انتقال اینگونه منابع توسط سازمان و با همکاری وزارت کشور ( شهرداریها و بخشداریها ) ، وزارت مسکن و شهرسازی تهیه و پس از تصویب هیات وزیران به مورد اجرا گذاشته خواهد شد.
ماده 13 – سازمان موظف است به منظور کنترل و جلوگیری از ایجاد آلودگی صوتی توسط سایر منابع آلوده کننده ( موضوع بندهای ح ، و، ز جزء 6 ماده 1 ) ممنوعیتها و محدودیتهای نوعی ، کمی ، زمانی و مکانی را تعیین و به تصویب شورای عالی حفاظت محیط زیست برساند.
تبصره – عاملین این قبیل منابع آلوده کننده که به علت رعایت ممنوعیتها و محدودیتهای برقرار شده توسط سازمان موجبات آلودگی صوتی را فراهم نمایند، به مجازات مقرر درماده ( 32 ) قانون محکوم خواهند شد.
ماده 14– وزارت راه و شهرسازی مکلف است در اجرای ماده (33) قانون نظام مهندسی و کنترل ساختمان – مصوب 1374- ظرف یک سال از تاریخ لازم الاجرا شدن این تصویب نامه، دستورالعمل کاهش آلودگی صدا ناشی از فعالیت های ساختمانی و سایر ساخت و سازها در محدوده شهرها و روستاها را با لحاظ محدودیت های نوعی، کمّی و زمانی تدوین و ابلاغ نماید.
ماده 15– وزارت کشور (سازمان شهرداری ها و دهیاری های کشور) موظف است طرح جامع مدیریت کاهش آلودگی صوتی در کلانشهرها را ظرف یک سال از تاریخ لازم الاجرا شدن این تصویب نامه تهیه و پس از تأیید سازمان حفاظت محیط زیست ابلاغ نماید.
ماده 16– سازمان حفاظت محیط زیست موظف است با همکاری وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، شهرداری ها و سایر دستگاه های مربوط ظرف یک سال از تاریخ لازم الاجرا شدن این تصویب نامه نسبت به راه اندازی شبکه ملی پایش و اطلاع رسانی آلودگی صوتی با اولویت کلانشهرها اقدام نماید.
ماده 17– سازمان حفاظت محیط زیست موظف است با همکاری سازمان انرژی اتمی ایران و وزارتخانه های بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و ارتباطات و فناوری اطلاعات نسبت به راه اندازی شبکه پایش پرتوهای یون ساز ظرف چهار سال و غیریون ساز ظرف یک سال از تاریخ لازم الاجرا شدن این تصویب نامه در سطح کشور به شیوه علمی و کارآمد اقدام و اطلاع رسانی لازم را به عمل آورد.
ماده 18– وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات موظف است ضوابط استقرار و الزامات نصب دکل های مخابراتی و همچنین طرح جامع مکان یابی و ساماندهی سازه های مخابراتی (از جمله دکل ها، آنتن ها و ایستگاه های رادیویی) را با رعایت کلیه قوانین ظرف یک سال از تاریخ لازم الاجرا شدن این تصویب نامه تهیه و پس از تأیید کارگروهی به ریاست وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات و عضویت وزرای بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، کشور، راه و شهرسازی، دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح، رییس سازمان حفاظت محیط زیست و رییس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری ابلاغ نماید.
ماده 19– اعتبارات لازم برای اجرای تکالیف مقرر در این آیین نامه در چارچوب بودجه سنواتی دستگاه های ذی ربط منظور و پس از تصویب در چارچوب مقررات مربوط هزینه می شود.
حسن حبیبی-معاون اول رییس جمهور
منبع سایت صلح
