آئین نامه شماره 48 درخصوص ضوابط اعطای پروانه نمایندگی بیمه به اشخاص حقیقی در مناطق آزاد
مصوب 1382,04,03با اصلاحات و الحاقات بعدی
شورایعالی بیمه در اجرای تبصره 2 ماده 2 مقررات تأسیس و فعالیت مؤسسات بیمه در مناطق آزاد تجاری- صنعتی جمهوری اسلامی ایران مصوب 8/6/79 هیئت وزیران، درجلسه مورخ3/4/1382 که با حضور نمایندة دبیر شورایعالی مناطق آزاد تشکیل شد ضوابط اعطای نمایندگی بیمه به اشخاص حقیقی در مناطق آزاد جمهوری اسلامی ایران را مشتمل بر 6 ماده و یک تبصره بشرح ذیل تصویب نمود.
ماده 1– اشخاص حقیقی متقاضی نمایندگی مؤسسات بیمه مناطق آزاد باید واجد شرایط ذیل باشند:
الف – دارا بودن حداقل مدرک دیپلم و تجربه کافی در زمینه فعالیتهای بیمه‌ای به تشخیص موسسه بیمه
ب – انجام خدمت وظیفه عمومی و یا داشتن معافیت دائم برای اتباع ذکور ایرانی.
پ – عدم اعتیاد به مواد مخدر و سابقه محکومیت موثر کیفری به گواهی مراجع ذیربط.
ت – عدم شهرت به نادرستی و نداشتن سوابق سوء حرفه‌ای.
ث – عدم اشتغال به کار در سایر مشاغل در مناطق آزاد و یا سایر مناطق کشور.
تبصره – تدریس در دانشگاهها و موسسات آموزشی مستثنی می‌باشد.
ج (اصلاحی 02/11/1387)– موسسه بیمه می‌تواند برای پذیرش نماینده، هر نوع شرایط رقابتی برای انتخاب نمایندگان برتر از جمله برگزاری آزمون را تعیین و اعمال نماید.
ماده 2– نحوه فعالیت نماینده در مناطق آزاد تابع قرارداد فیمابین وی و موسسه بیمه و بارعایت مقررات تاسیس و فعالیت موسسات بیمه درمناطق آزاد تجاری- صنعتی و سایر قوانین و مقررات مربوط خواهد بود.
ماده 3– قرارداد نمایندگی باید حداقل شامل موارد زیرباشد:
الف – مشخصات ونشانی طرفین قرارداد
ب – حدود اختیارات و وظایف متقابل نماینده وموسسه بیمه
پ – نرخ کارمزد به تفکیک رشته‌های مختلف بیمه‌ای
ث – میزان ونوع تضمین دریافتی از نماینده به منظور تامین و تضمین حقوق و مطالبات بیمه‌گذاران، بیمه‌شدگان، مؤسسه بیمه و یا ذینفع بیمه‌نامه
ج – ممنوعیت انعقاد قرارداد نمایندگی با سایر موسسات بیمه در مدت اعتبار قرارداد
چ – موارد محدود نمودن فعالیت، تعلیق یا فسخ قرارداد
ح – در قرارداد نمایندگی بایستی موارد ذیل مورد تاکید قرار گیرد:
– نماینده مسئول جبران خسارات مستقیم و یا غیرمستقیم ناشی از عمد، تقصیر، غفلت و یا قصور خود، کارکنان و بازاریابهای تابع در رابطه با عملیات بیمه‌ای موضوع قرارداد نمایندگی می‌باشد. در هرحال مفاد این ماده نافی مسئولیت موسسه بیمه دربرابر بیمه گذاران نخواهد بود.
– نماینده بیمه باید از رقابت مکارانه و ناسالم با مؤسسات بیمه، دلالان رسمی و سایر نمایندگان بیمه و نیز انجام تبلیغات سوء علیه مؤسسات بیمه خودداری نماید.
– پرداخت حق بیمه به نماینده در حکم پرداخت به مؤسسه بیمه بوده و امضاء نماینده ذیل اسناد بیمه‌ای به منزله امضاء مؤسسه بیمه می‌باشد.
– مرجع رسیدگی به اختلاف مؤسسه بیمه و نماینده، بیمه مرکزی ایران می‌باشد.
– در صورتیکه شورایعالی بیمه مقررات جدیدی وضع نماید، مقررات مذکور از تاریخ تصویب بر شرایط قرارداد حاکم خواهد بود.
ماده 4– موسسه بیمه مکلف است حداکثر یکماه پس از انعقاد قرارداد نمایندگی بیمه، یک نسخه رونوشت آنرا به بیمه مرکزی ایران ارسال نماید.
ماده 5– موسسه بیمه موظف است برای نمایندگان خود پروانه نمایندگی صادر نماید. مدت اعتبار پروانه سه سال بوده و تمدید آن بلامانع است. در هر صورت مدت اعتبار پروانه نمایندگی نمی‌تواند بیشتر از مدت اعتبار قرارداد نمایندگی باشد.
ماده 6– در صورت عدم رعایت ضوابط تعیین شده در این مصوبه از سوی موسسه بیمه و همچنین عدم رعایت مقررات تأسیس و فعالیت موسسات بیمه در مناطق آزاد از طرف نماینده بنا به اعلام بیمه مرکزی ایران، موسسه بیمه موظف‌است نسبت به تعلیق یا فسخ قرارداد نماینده اقدام نماید.
منبع سایت صلح
