🔽به موجب ماده 183 قانون مدنی، عقد یا قرارداد عبارت است از این که یک یا چند نفر در مقابل یک یا چند نفر دیگر تعهد بر امری نمایند و مورد قبول آنها باشد.
🔸طبق ماده 7 قانون کار، منظور از قرارداد اداره کار، قرارداد کتبی یا شفاهی است که به موجب آن کارگر در قبال دریافت حق السعی، کاری را برای مدت موقت یا مدت غیر‌موقت برای کارفرما انجام می دهد. بنابراین، قرارداد اداره کار که بر اساس ماده 10 قانون حقوق و دستمزد یا قانون کار، تنظیم می گردند، هم شامل عقود کتبی و هم شامل توافقات شفاهی می گردد.
🔸از طرف دیگر، مدت کار در این گونه قراردادها می تواند موقت یا غیر موقت یعنی دائم باشد. علاوه بر این، در قرارداد اداره کار، مبلغی تحت عنوان حق السعی در قبال انجام کار، از سوی کارفرما به کارگر پرداخت می شود که می بایست این مبلغ، به توافق طرفین رسیده باشد.
🔸انواع قرارداد اداره کار
🔸در اولین تقسیم بندی می توان قرارداد اداره کار را بر حسب مدت، به دو دسته قرارداد کار موقت یا غیر موقت (دائم) تقسیم بندی نمود. منظور از قرارداد اداره کار موقت، قراردادی است که تنها برای بازه زمانی معینی اعتبار داشته باشد. مطابق تبصره یک ماده 7 قانون کار، حداکثر مدت موقت برای کارهایی که طبیعت آنها جنبه غیر مستمر دارد
🔸قرارداد غیر موقت یا دائم، به قراردادی گفته می شود که در آن مدتی ذکر نشده باشد. تبصره دو ماده 7 قانون کار در این رابطه بیان می دارد که: «در کارهایی که طبع آنها جنبه مستمر دارد، در صورتی که مدتی در قرارداد ذکر نشود، قرارداد دائمی تلقی می‌شود». این نوع قرارداد، بهترین نوع قرارداد برای کارگر محسوب شده و موجب می گردد که کارگر بتواند از مزایای یک کار ثابت برخوردار شود.
🔸در قسم دوم، می توان قرارداد اداره کار را بر حسب نحوه تنظیم آن، به دو نوع قرارداد شفاهی و کتبی تقسیم بندی نمود. قرارداد شفاهی به قراردادی گفته می شود که به صرف رد و دل شدن الفاظ، میان طرفین منعقد می گردد و برای طرفین لازم الاجراست، اما قرارداد کتبی، قراردادی است که طرفین برای آن سند کتبی تنظیم نموده باشند. بر اساس تبصره ماده 10 قانون کار، در مواردی که قرارداد اداره کار کتبی باشد، قرارداد در چهار نسخه تنظیم می شود.
