معامله با خود به دو وجه قابل تقسیم است:
1_ یک نماینده به نیابت از هر دو طرف عقد به تنهایی عقد را منعقد می‌کند. مثال: شخصی به وکالت از موجر و مستاجر اجاره را منعقد کند.
2_ یک شخص به نمایندگی از سوی دیگری با خود معامله کند. مثال: رضا مالک ملکی باشد و به امیر وکالت دهد تا ملک او را بفروشد و امیر آن را به خودش می فروشد. امیر در انعقاد چنین عقدی دو نقش دارد. نقش اول: نماینده برای فروش بوده است. نقش دوم: خود او اصالتاً خریدار بوده است. در این حالت در واقع امیر با خود معامله کرده است.
