وصیت عقدی اسـت که به موجـب آن موصـی (وصـیت کننده) نسبت به اموال یا دارایـی خود بـرای شخـص یا اشخاصی پس از مرگ خود تعیین تکلیف می نماید. بنابراین هر شخص می تواند تنها نسبت به یک سـوم کل ماترک خود وصیت نماید وصیت نسبت به مازاد بر یک سوم نیاز به اجازه کلیه وراث موجود در زمان فوت دارد. به شخصی كه وصیت می‌كند، موصی؛ به كسی كه به نفع او وصیت تملیكی شده است، موصی‌له گفته می‌شود.
براساس قانون امور حسبی وصیت نامه به سه نوع تقسیم می شود:
وصیت نامه خود نوشت : وصیت کننده آن را با خط خود نوشته باشد به امضا برساند و دارای تاریخ روز و ماه و سال است، در غیر این صورت، وصیت‌نامه فاقد اعتبار است.
وصیت نامه سِری : به خط وصیت کننده ( موصی ) یا دیگری نوشته می شود اما در هر صورت باید امضای موصی را داشته باشد پس از نوشتن وصیت‌نامه آن را در صندوق امانات به امانت قرار می دهد.
وصیت نامه رسمی یا محضری : این نوع وصیت نامه توسط موصی در دفتر اسناد رسمی نوشته و ثبت می شود. که در مقام اجرای وصیت نیاز به اثبات آن توسط موصی له و رجوع به دادگاه نیست.
