بر خلاف عیدی و پاداش پایان سال کارمندان دولت که همه ساله به موجب تصویب نامه هیات وزیران مبلغ آن مشخص شده و در خصوص کلیه کارمندان دولت به یکسان اعمال می شود ، قانون حاکم بر نحوه تعیین و پرداخت عیدی به کارگران مشمول قانون کار ، ماده واحده قانون مربوط به تعیین عیدی و پاداش سالانه کارگران مصوب سال 1370 توسط مجلس شورای اسلامی می باشد .
بنابراین کلیه کارفرمایان کارگاه های مشمول قانون کار مکلفند به هر یک از کارگران خود به نسبت یک سال کار، معادل شصت روز آخرین مزد، به عنوان عیدی و پاداش بپردازند . مبلغ پرداختی از این بابت به هر یک از کارکنان ، نبایستی از معادل نود روز حداقل مزد روزانه قانونی کارگران تجاوز کند.
البته ، پرداخت عیدی به کارگرانی که کمتر از یک سال در کارگاه ها مشغول به کار بوده اند نیز الزامی بوده و مبلغ عیدی پرداختی به آنان باید به ماخذ شصت روز مزد و به نسبت روزهایی که در آن محل به کار مشغول بوده اند ، محاسبه و پرداخت بشود .
لازم به ذکر است که به موجب این ماده واحده ، مرجع رسیدگی به اختلافات ناشی از عدم پرداخت عیدی یا پاداش کارگران نیز مشخص شده است که اختلافات مذکور ، در صلاحیت مراجع پیش بینی شده در قانون کار یعنی هیات تشخیص و هیات حل اختلاف قانون کار می باشد.